Τις τελευταίες μέρες και για πρώτη φορά μετά από τριάντα χρόνια από την θεσμοθέτησή του, παρακολουθήσαμε την Δημοτική Αρχή της εδαφικής περιοχής του Δελφικού Τοπίου να ασχολείται θετικά με αυτό. Ποτέ μα ποτέ στο παρελθόν, κάποια από τις Κοινότητες ή τους Δήμους της δεκαετίας του 80’ ή του μετέπειτα Καποδιστριακούς Δήμους δεν είχε πράξει οτιδήποτε σχετικό. Ούτε καν το 1987 όταν το Δελφικό Τοπίο εντάχθηκε στον κατάλογο με τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Σε κανένα χωρίο δεν υπήρξε όχι μία γιορτή αλλά ούτε καν ενημέρωση των κατοίκων για ένα γεγονός που σε όλα τα άλλα σημεία του κόσμου έχει αποτελέσει λόγο αγωνίας μέχρι την έγκριση και πανηγυρισμών στην συνέχεια και λόγω της αναγνώρισης των τοπικών Πολιτιστικών αξιών αλλά και για καθαρά οικονομικούς λόγους.
Ο μοναδικός τρόπος να προστατευτεί μία κατοικημένη περιοχή με ιδιαίτερα στοιχεία όπως τα Μνημεία της UNESCO είναι να μπορέσουν οι κάτοικοί της να ζήσουν από τα στοιχεία αυτά. Προς την κατεύθυνση αυτή άλλωστε κινείται εδώ και χρόνια και η ίδια η U.N.E.S.C.O. για το σύνολο των Μνημείων. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το Κέντρο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από το 2004 έχει υπογράψει συμφωνία με την ταξιδιωτική εταιρεία Jet tours, μέσω της οποίας έχουν διοργανωθεί εκπαιδευτικά εργαστήρια για ταξίδια σε μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς, με στόχο την προβολή της ίδιας της σύμβασης μέσω αυτών των δραστηριοτήτων, με πολλαπλά οφέλη για τις χώρες όπου έχουν ήδη οργανωθεί ειδικά σεμινάρια σε τοπικούς ξεναγούς για προορισμούς όπως την Αίγυπτο, το Μάλι, το Μεξικό, το Μαρόκο, την Τανζανία, την Ταϊλάνδη, την Τυνησία κ.α. Μεταξύ άλλων, το Κέντρο συμμετείχε το 2004 στη μεγαλύτερη διεθνώς εμπορική έκθεση ταξιδιών και τουρισμού (International Tourism Exchange-ITB) προβάλλοντας τα U.N.E.S.C.O Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Τι γνωρίσαμε εμείς οι κάτοικοι του Δελφικού Τοπίου για όλα αυτά; Τίποτα; Οι Αιρετοί μας, όχι μόνο τα αγνόησαν (σε επίπεδο που μπορούμε άνετα να ισχυριστούμε ότι τα κρατούσαν μυστικά) αλλά όλα αυτά τα χρόνια πλήθος Αιρετών χρησιμοποιούσαν συστηματικά τους περιορισμούς του Δελφικού Τοπίου για να δικαιολογήσουν όλα τα δεινά του τόπου. Δεινά που όσο περνάει ο καιρός αποδεικνύεται ότι οφείλονταν και οφείλονται στην δική τους ανικανότητα. Δεινά που στο βαθμό που οφείλονταν στην κακή ή επιλεκτική εφαρμογή του Δελφικού Τοπίου, αφορούσαν αποκλειστικά και μόνο δικές τους και πάλι ευθύνες. Τα ίδια χρόνια, συγκεκριμένοι κύκλοι ανθρώπων πολύ κοντά στους Αιρετούς «εχθρεύονταν» συστηματικά το Δελφικό Τοπίο. Μαζί με την δράση συνειδητών και παρασυρόμενων «παπαγάλων» του καφενείου, μας «έσπρωχναν» να μην κοιτάμε σαν τοπικός πληθυσμός τι μπορούμε να κερδίσουμε από το Δελφικό Τοπίο αλλά να το βλέπουμε σαν τον «μπαμπούλα» που φταίει για όλα. Ακριβώς όπως βόλευε μιας και έκρυβε την ακαταλληλότητα των Αιρετών μας. Και ο φαύλος κύκλος έκλεινε και όλα ήταν καλά για κάποιος λίγους και χάλια για όλους τους άλλους.